Nor gara?

Kaixo! Raquel eta Santi gara, Valentziako bikote bat, bizitza proiektu honen inguruan batu duguna. Raquelek Santiri ezagutu bezain pronto azaldu zion bere bizitza-plana: noizbait hiria utzi eta herri batera bizitzera joan nahi zuen. Santik barre egin zion ideia horri eta ez zion garrantzi handirik eman, baina buruan geratu zitzaion zerbait, eta, ordu batzuk hausnartu ostean, hurrengo egunean bat-batean esan zion: “Aizu, landa-eremuan bizitzeari buruzko hori pentsatzen egon naiz... eta ez zait ideia txarra iruditzen”.

Horregatik, laster hasi ziren euren proiektua non gauzatu bilatzen. Hiru urtez bidaiatu zuten katalanezko lurralde osoan zehar, baina ez zuten bilatzen zutenari egokitzen zitzaion ezer aurkitu (aurrekontua, lurra, herri baten gertutasuna…). Orduan, Euskal Herrian saiatu ziren. Milaka kilometro egin zituzten autoz eta baita oinez ere. Azkenean, Txindokira bistak zituen Zaldibiako baserri bat aurkitu zuten, egoera erdi kaskarrean baina beraiek pixkanaka berritzeko moduan. Eskuz, laguntza eta aholkua eskatuz eta tutorial mordoa ikusita.

Lau urtez hilero behin Valenziatik asteburu batean gora igota, erabakia hartu zuten: bizitza berria hasteko unea zen. Biek lana utzi zuten eta, etxez aldatu ondoren, Valentziara itzuli ziren azken bidaia oinez egiteko. Ez zuten lanik eta ez zekiten noiz izango zuten oporrik Zaldibian, beraz, unea aprobetxatzea erabaki zuten. Valentziatik Zaldibiara oinez joan ziren, motxilarekin, esterillekin eta kanpin-dendarekin. Nonahi lo eginez. Calderona, l’Espadà, Tinença de Benifassà mendilerroak zeharkatu zituzten, Kataluniako kostatik jarraitu Sitgesera arte, handik Montserrat mendietara eta Monegros basamortura igaro ziren, Montejurrara igo ziren eta Urbasa zeharkatu ondoren, Aralar mendilerroa bakarrik geratzen zitzaien. Txankletan abiatu eta elurterik lehenengoan harrapatu zituzten; bustita eta izoztuta heldu ziren. 36 egun eta 1.100 kilometro inguruko ibilaldia izan zen.

Raquel kazetaria da, eta Santi, lorazaina eta industria-mantentze teknikaria. Elikadura- eta lurralde-burujabetzaren aldeko mugimenduekin eta ekologismoarekin lotuta daude. Euskal Herrian nola ekarpen bat egin pentsatu zuten. Paella valentziarra, alikantinarra eta bestelako arrozak maite dituzte, urteetan zehar jaietan, batzarretan… egindako ohitura baitzuten. Argitu zuten euren bidea: enkarguzko paellak prestatzea, Valentziako jakituria erabiliz, baina ahal den heinean Euskal Herriko osagaiak erabiliz, tokikoari lotuta. Aldi berean, baserriko animaliak zaintzen dituzte, baratze txiki bat eta sagarrondo batzuk ere badituzte, eta sagarrekin zukua prestatzen dute herriko plazan saltzeko.